Urodzony w 1805 roku w Odense. Już od najmłodszych lat pisał baśnie i urządzał kukiełkowe teatrzyki.
Najważniejszą część jego twórczości stanowiły przede wszystkim baśnie, które tworzone były pomiędzy 1835 a 1872 rokiem. We wczesnych zbiorach Andersen powracał do opowieści zasłyszanych podczas dzieciństwa, ale stopniowo zaczął dodawać do nich teksty, które wyszły spod jego pióra. Trzeci tom opublikowany w 1837 roku zawierał m.in. „Małą Syrenkę” i „Nowe szaty cesarza”.
Dzięki baśniom takim jak „Mała Syrenka”, „Krzesiwo”, „Królewna na ziarnku grochu”, „Królowa Śniegu”, „Słowik” czy „Cynowy żołnierzyk”, które z jednej strony inspirowane były wielką tradycją „Księgi tysiąca i jednej nocy”, a z drugiej „Baśniami dla dzieci i dla domu”, Andersen stał się znany jako ojciec nowoczesnej baśni. Jego oryginalne baśnie – tylko 12 ze 156 opartych jest na kulturze ludowej – łączą tendencje romantyczne i realistyczne, pod nowatorską warstwą kolokwialnego języka ukrywają wyrafinowany morał opowieści. Wiele jego baśni ma charakter autobiograficzny, cechuje go zmysł obserwacji, co skrzętnie wykorzystuje do szkicowania ludzkich charakterów.