Polska pisarka, poetka i tłumaczka żydowskiego pochodzenia od 30. roku życia mieszkająca w Danii. Przyszła na świat w Krakowie, w rodzinie żydowskiej. W czasie II wojny światowej
ukrywała się u katolickiej rodziny w Dobczycach. Absolwentka UJ (polonistyka i socjologia).
Jej teksty ukazywały się w czasopismach literackich (m.in. w „Twórczości” i „Życiu Literackim”), później w prasie emigracyjnej, m.in. w „Kulturze” paryskiej, a po 1990 r. znowu w Polsce.
W 1969 roku, po antysemickiej nagonce, opuściła Polskę i osiedliła się w stolicy Danii, Kopenhadze, gdzie rozwinął się jej talent pisarski i poetycki. Jest autorką pięciu powieści, dwóch tomów opowiadań, trzynastu tomików wierszy i książki dla dzieci. Ponadto przetłumaczyła na duński dzieła m.in. Wisławy Szymborskiej, Zbigniewa Herberta, Czesława Miłosza, Tadeusza Różewicza, Sławomira Mrożka, Ewy Lipskiej.
Za własną, duńską, twórczość otrzymała w Danii wiele nagród literackich, a w 2012 r. była nominowana do Nagrody Literackiej Rady Nordyckiej za swój ostatni tomik wierszy.
Twórczość Janiny Katz wprowadziła do kultury polskiej Bogusława Sochańska, w jej przekładach ukazały się w latach 2006-2011 trzy powieści: Moje życie barbarzyńcy, Pucka i Opowiadania dla Abrama oraz wybór wierszy Powrót do jabłek, a w 2020 r. kolejna powieść, Chłopiec z tamtych lat.
W ostatnich latach życia Janina Katz zaczęła pisać wiersze również po polsku. Ukazały się one w dwóch tomikach wydanych przez wydawnictwo Austeria.
